Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Duo Reges: constructio interrete. Minime vero istorum quidem, inquit. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.

Res enim concurrent contrariae.
Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;
Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.
Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita?

Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.
Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.
Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.
Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu.
Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.
Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Recte, inquit, intellegis.: De quibus cupio scire quid sentias.
Tu quidem reddes;: Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare?
Reguli reiciendam;: Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?
Quid de Pythagora?: Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;
Sed videbimus.: Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.

Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Quod vestri quidem vel optime disputant, nihil opus esse eum, qui philosophus futurus sit, scire litteras.

Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit,
quanto L.

Hoc unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit
rem esse ullam aut fugiendam aut expetendam.

Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quo tandem modo? Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Sed plane dicit quod intellegit. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Hanc initio institutionem confusam habet et incertam, ut tantum modo se tueatur, qualecumque sit, sed nec quid sit nec quid possit nec quid ipsius natura sit intellegit.